Ik ben al vaak een hypocriet genoemd. En eerlijk is eerlijk: soms is dat ook gewoon zo! (en soms ook best grappig)

Met de auto naar een klimaatdemonstratie – hypocriet!

UNICEF steunen en een jas van Primark dragen – hypocriet!

Maar de meest gehoorde:

Pleiten voor een betere wereld, terwijl je vier kinderen hebt – hoe dúrf je!

Waar ik me vroeger nog verdedigde – ik probeer meer goed dan kwaad te doen – besef ik inmiddels dat het simpelweg onmogelijk is om áltijd alles perfect te doen.

Er zijn maar twee manieren om géén hypocriet te zijn:

1. Nooit iets doen wat ertoe doet

2. Nooit je stem laten horen

En beide klinken niet bepaald aantrekkelijk.

1. Het zou behoorlijk deprimerend zijn – en niet te combineren met mijn werk, want ik werk juist om goed doen makkelijker te maken via LoonGift.

2. Als we een beweging willen laten groeien, kan dat niet in stilte. Ook als dat betekent dat we soms hypocriet lijken. Goede doelen hebben geld én aandacht nodig. Om de B Corp-beweging te laten groeien, zijn trotse B Corps nodig. En om geschiedenis te veranderen, hebben we mensen nodig die zich uitspreken.

Dus de volgende keer dat iemand me een hypocriet noemt, probeer ik het te dragen als een eretitel en te antwoorden met: Dank je wel!

Want het betekent dat er nog ruimte is voor verbetering – maar ook dat ik tenminste íets heb gedaan dat ertoe doet.

Wanneer was jij (of voelde jij je) een hypocriet?